Rzymskokatolicka Parafia

Kiedy czynimy jakieś dobro ze szczerego serca, to może mieć one skutki o wiele bardziej dalekosiężne niż możemy to sobie wyobrazić. Dlatego warto być dobrym, nawet jeśli momentami przychodzi to z wielkim trudem i spotyka się z niewdzięcznością. Niech dzisiejsza scena ewangeliczna umacnia nas w takiej postawie.

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek

„Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!”

Mamona oznacza rzeczy i wartości materialne, które tak bardzo zaprzątają głowę i serce człowieka, że praktycznie brak w jego duszy miejsca dla Pana Boga i bliźniego. O sprawy doczesne troszczyć się trzeba, ale rzecz w tym, aby nie pochłonęły nas tak dalece, iż wezmą nas w posiadanie i duchowo zniewolą. Staną się bożkami, które nic nie dają, a zabierają sercu pokój, miłość i wolność. Spustoszone serce tworzy wtedy własną wizję szczęścia, własną nie-Bożą moralność. Odchodzi stopniowo od Pana Boga – odchodzi od Źródła i Sensu. Rodzi się duchowy smutek, gorycz, zmęczenie, zniechęcenie.

Chodzi zatem o powrót do owego prymatu „być” nad „mieć”. Pan Jezus walczy nieustannie o nasze „bycie” dzieckiem Bożym, szczęśliwym, duchowo twórczym. Wolnym od grzechu, a odkrywającym swoje nieskończone perspektywy w Bogu, który jest Miłością.

„Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane”. Zaufać Panu Jezusowi, zachwycić się Nim, służyć Jemu i bliźnim – jak ś.p. Helenka Kmieć z Libiąża – misyjna wolontariuszka, Boża bohaterka naszych dni, zamęczona w Boliwii, a świecąca coraz mocniej…

W najbliższą środę przyjdziemy do kościoła, aby w pokorze przyjąć popiół na nasze głowy na znak rozpoczęcia Wielkiego Postu. Oto czas łaski – oto czas przemyślenia swojej hierarchii wartości. Jej reformy.

Ks. Robert Mikos

A Pan Bóg zawsze miłuje nas, także wtedy, gdy grzesząc, wybierając zło, stajemy się Jego nieprzyjaciółmi.

On sam daje przykład takiej miłości. On „zapala słońce nad złymi i dobrymi”, nigdy nie męczy się w przebaczaniu – nie chce śmierci grzesznika, ale żeby wrócił i żył. Nasza trudna, ale naprawdę możliwa miłość nieprzyjaciół, jest wyrazem miłosierdzia, na wzór tego Bożego. Często powtarzamy w Modlitwie Pańskiej słowa: „Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom…”. To zobowiązujące. Uwolnić się – mocą Ducha Świętego, dotykającego głębin naszego serca – od nienawiści, realizować owo ZŁO DOBREM ZWYCIĘŻAJ.

Odczytać i zrozumieć, że Pan Bóg pragnie zbawić WSZYSTKICH. A realizacja przykazania miłości nieprzyjaciół to współpraca ze Stwórcą w tym Jego pragnieniu – by stało się naszym. Oto wyobraźnia Miłosierdzia.

Ks. Robert Mikos

A w dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus mówi nam, że to my jesteśmy światłem świata i solą ziemi. Mocne i wymagające słowa. I nasze zadanie.

Jak chrześcijanin ma być światłem w świecie zagmatwanym i nieprzejrzystym, w którym doświadczamy diabelskiej pomroczności? Jak być solą dla innych, nadawać duchowy smak i chronić przed zepsuciem – pomóc zachować pozytywne, duchowe właściwości? Gdy wielu ochrzczonych żyje bez wyrazu, ich codzienność nie różni się od życia ludzi bezbożnych?

Pokazują to święci, szczególnie męczennicy, także współcześnie prześladowani chrześcijanie. Oprawcy chcieli zgasić ich światło przemocą fizyczną, a oni po śmierci świecą mocniej.

Trzeba nam wrócić do Pana Jezusa – jedynego Światła, które jest niezwyciężone i rozprasza wszelkie ciemności. Brać tę Światłość, nią żyć, aby światu świecić. Świecić miłością, miłosierdziem, dobrem… Czyli osobisty przykład, świadectwo czynu. Przemawiać życiem, stać się Dobrą Nowiną. Nawrócenie prowadzi do Światła, aby skutecznie oświetlać siostrom i braciom drogę do Ojca w niebie.

"Żyj tym, co zrozumiałeś z Ewangelii, choćby to nawet było niewiele, ale żyj tym!" (Brat Roger Schutz)

Ks. Robert Mikos

Jeśli jestem z Nim, to wszystko w moim życiu może być drogą do szczęścia.

Ks. dr Michał Dubicki

Słyszymy dziś w Ewangelii opis powołania pierwszych uczniów: Piotra i Andrzeja. Każdy człowiek także jest powołany przez Boga do świętości. Bez względu na to, czy jest małżonkiem, kapłanem czy osoba zakonną. Wszyscy mamy zmierzać do świętości, czyli przyjaźni z Bogiem. Hebrajskie słowo Kadosz tłumaczy się jako święty, ale także inny. Trzykrotne wypowiedzenie go w czasie śpiewu w liturgii „święty, święty, święty”, oznacza użycie stopnia najwyższego, a więc „Najświętszy”, jak również „najbardziej inny”. Dzisiejsze 1 czytanie pokazuje nam, że Bóg naprawdę jest inny, a „Jego myśli nie są myślami naszymi, ani nasze drogi, Jego drogami”. Patrząc na działanie i wybory Boga, nie da się nie powiedzieć, że są zaskakujące. Jest nawet takie powiedzenie, „jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz Mu swoje plany”.

Dzisiejsze Słowo Boże pokazuje nam, byśmy nie narzucali Bogu naszych schematów myślenia, a zaczęli uczyć się Jego sposobu myślenia, czyli zgadzania się z Jego wolą.

A gdy się już tak zacznie dziać, to możemy wówczas mówić o metanoi, czyli zmianie sposobu myślenia, czyli nawróceniu się.

Ks. dr Michał Dubicki

Jezus schodzi do najniżej położonych miejsc w Twoim życiu, w Twoim sercu, do depresji Twojego życia, do tego, co jest Twoim grzechem, do tego, czego się wstydzisz i nie chciałbyś nawet o tym mówić. Jezus bierze wszystkie grzechy na siebie, nie chce abyś był smutny i samotny, On pragnie Twojego zbawienia.

Możesz oddać Jezusowi te sytuacje Twojego życia, które Cię przygniatają, a zobaczysz jakich wielkich cudów dokona Jezus w Twoim życiu.

W czasie dzisiejszej Eucharystii znów rozlegnie się głos Boga w liturgii słowa i znów stanie pośród nas Jezus Chrystus.

Tylko czy chcesz pozwolić Jezusowi, aby działał w Twoim życiu?

Ks. dr Michał Dubicki