W poniedziałek, 5 lutego Ksiądz Proboszcz poświęcił obraz świętej Anny, który wraz z informacją o miejscu Adoracji Najświętszego Sakramentu w naszej parafii, jest wystawiany w dniach adoracyjnych. Obraz ten, to kopia oryginalnego malowidła ściennego Świętej Anny datowanego na okres od VIII do I połowy IX wieku, wykonanego temperą na tynku mułowym, odnalezionego w katedrze w Faras na terenie dawnej Nubii w dzisiejszym Sudanie.
Zostało ono odkryte przez polski zespół archeologów w czasie jednej z kampanii archeologicznych prowadzonych w latach 60. XX wieku pod patronatem UNESCO (tzw. Kampanii Nubijskiej) podczas prac prowadzonych w Faras. Od 1964 roku znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Malowidło z wizerunkiem świętej Anny znajdowało się na ścianie nawy północnej na wysokości 3 metrów od poziomu posadzki. Nawa ta była prawdopodobnie przeznaczona dla kobiet. Wizerunek świętej Anny nie był jedynym prezentowanym tam wizerunkiem kobiety – widniały tam również przedstawienia fundatorek, świętych niewiast, królowych, męczennic i matek.
Źródła kanoniczne nie wspominają o świętej Annie. Postać ta pojawia się natomiast w Protoewangelii Jakuba – apokryfie z końca II lub początku III wieku napisanym w języku greckim. (W apokryfach tych opisywane były wydarzenia związane z narodzinami i dzieciństwem Matki Bożej). Święta Anna i jej małżonek, święty Joachim, pobożny Żyd z rodu Dawida, nie mieli potomków, co w ówczesnym społeczeństwie żydowskim uważano za hańbę. Dzięki modlitwom i wierze w interwencję Bożą Anna w podeszłym wieku poczęła i urodziła córkę Maryję, Matkę Jezusa Chrystusa.
Przypuszcza się, że kult świętej Anny był żywy w dawnej Nubii. Nubijki ze względu na cudowne poczęcie Córki przez Świętą modliły się do Niej z nadzieją na Jej wstawiennictwo i wysłuchanie. Prośby mogły dotyczyć potomstwa, pomyślnego rozwiązania oraz zdrowia i życia własnego oraz swoich dzieci.
Święta Anna z Faras to jedyne znane przedstawienie Tej Świętej w geście z palcem położonym na ustach. Istnieje kilka interpretacji symboliki tego gestu. Może on być nakazem zachowania ciszy i milczenia. Także nawiązaniem do „ciszy Bożej”, w której miały według świętego Ignacego Antiocheńskiego dokonać się trzy tajemnice związane z osobą Marii: cudowne poczęcie, dziewictwo i zrodzenie przez Nią Mesjasza. Inna teoria mówi o tym, że gest wskazuje na modlitwę, w której pogrążona jest święta.
Święta Anna kładzie palec na ustach jakby nakazywała milczenie i ciszę. Na terenie Egiptu i Palestyny istniał zwyczaj cichej modlitwy. Kładziono na ustach palec wskazujący prawej ręki.
Jest to znak wskazujący na tajemnicę, zadumę, ale też znak modlitwy.
Niech święta Anna Patronka naszej parafii uczy nas milczenia i ciszy, zadumy i modlitwy. Niech skutecznie zaprasza wszystkich nas parafian do Adorowania naszego Pana Jezusa Chrystusa, do swojej kaplicy.
Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym
Zdjęcia z archiwum Wspólnoty