Kategoria: Wydarzenia

Opublikowane w

Poświęcenie obrazu świętej Anny.

W poniedziałek, 5 lutego Ksiądz Proboszcz poświęcił obraz świętej Anny, który wraz z informacją o miejscu Adoracji Najświętszego Sakramentu w naszej parafii, jest wystawiany w dniach adoracyjnych. Obraz ten, to kopia oryginalnego malowidła ściennego Świętej Anny datowanego na okres od VIII do I połowy IX wieku, wykonanego temperą na tynku mułowym, odnalezionego w katedrze w Faras na terenie dawnej Nubii w dzisiejszym Sudanie.

Zostało ono odkryte przez polski zespół archeologów w czasie jednej z kampanii archeologicznych prowadzonych w latach 60. XX wieku pod patronatem UNESCO (tzw. Kampanii Nubijskiej) podczas prac prowadzonych w Faras. Od 1964 roku znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

Malowidło z wizerunkiem świętej Anny znajdowało się na ścianie nawy północnej na wysokości 3 metrów od poziomu posadzki. Nawa ta była prawdopodobnie przeznaczona dla kobiet. Wizerunek świętej Anny nie był jedynym prezentowanym tam wizerunkiem kobiety – widniały tam również przedstawienia fundatorek, świętych niewiast, królowych, męczennic i matek.

Źródła kanoniczne nie wspominają o świętej Annie. Postać ta pojawia się natomiast w Protoewangelii Jakuba – apokryfie z końca II lub początku III wieku napisanym w języku greckim. (W apokryfach tych opisywane były wydarzenia związane z narodzinami i dzieciństwem Matki Bożej). Święta Anna i jej małżonek, święty Joachim, pobożny Żyd z rodu Dawida, nie mieli potomków, co w ówczesnym społeczeństwie żydowskim uważano za hańbę. Dzięki modlitwom i wierze w interwencję Bożą Anna w podeszłym wieku poczęła i urodziła córkę Maryję, Matkę Jezusa Chrystusa.

Przypuszcza się, że kult świętej Anny był żywy w dawnej Nubii. Nubijki ze względu na cudowne poczęcie Córki przez Świętą modliły się do Niej z nadzieją na Jej wstawiennictwo i wysłuchanie. Prośby mogły dotyczyć potomstwa, pomyślnego rozwiązania oraz zdrowia i życia własnego oraz swoich dzieci.

Święta Anna z Faras to jedyne znane przedstawienie Tej Świętej w geście z palcem położonym na ustach. Istnieje kilka interpretacji symboliki tego gestu. Może on być nakazem zachowania ciszy i milczenia. Także nawiązaniem do „ciszy Bożej”, w której miały według świętego Ignacego Antiocheńskiego dokonać się trzy tajemnice związane z osobą Marii: cudowne poczęcie, dziewictwo i zrodzenie przez Nią Mesjasza. Inna teoria mówi o tym, że gest wskazuje na modlitwę, w której pogrążona jest święta.

Święta Anna kładzie palec na ustach jakby nakazywała milczenie i ciszę. Na terenie Egiptu i Palestyny istniał zwyczaj cichej modlitwy. Kładziono na ustach palec wskazujący prawej ręki.

 Jest to znak wskazujący na tajemnicę, zadumę, ale też znak modlitwy.

Niech święta Anna Patronka naszej parafii uczy nas milczenia i ciszy, zadumy i modlitwy. Niech skutecznie zaprasza wszystkich nas parafian do Adorowania naszego Pana Jezusa Chrystusa, do swojej kaplicy.

                                                                                                Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym

Zdjęcia z archiwum Wspólnoty

Opublikowane w

Bliskie Niedzielne Warsztaty Rodzinne w lutym 2024 roku

Odkrywamy Kościół

W niedzielę 4 lutego odbyły się w naszej parafii kolejne warsztaty rodzinne z cyklu zaproponowanego przez Wspólnotę Odnowy w Duchu Świętym, zatytułowane „Odkrywamy Kościół”.

W związku z tematem rozpoczęliśmy spotkanie bezpośrednio w kościele parafialnym po Mszy Świętej o godz.11,30. Ksiądz Maciej Czapliński poprowadził tę część warsztatów pokazując dzieciom wybrane, ważne elementy budowli i wystroju kościoła parafialnego. Odczytaliśmy niektóre z łacińskich inskrypcji, poszukaliśmy wizerunków Maryi, z bliska zobaczyliśmy co mieści się w prezbiterium, a także jakie tajemnice kryją się w podziemiach. Dzieci miały też okazję zajrzeć do zakrystii i zobaczyć jak ksiądz wraz ze służbą liturgiczną przygotowuje się do sprawowania Mszy Świętej.

Druga część warsztatów odbyła się w salce. Tam na dzieci czekało inne zadanie – wyzwanie: zbudowanie kościoła za pomocą… liny. Dzieci podjęły wyzwanie i wymieniając głośno pomysły dotyczące sposobu wykonania ostatecznego kształtu wspólnej budowli. Przy pomocy pytań, kolejnych prób, poprawek – jednym słowem – współpracy powstał ostateczny projekt. Lina tworzyła kontur budowli uwieńczonej krzyżem u szczytu. Pozostało jeszcze urządzić wnętrze. W tym etapie pracy, spośród zaproponowanych obrazków – zdjęć przedmiotów dzieci wybierały te elementy, które w kościele obowiązkowo muszą się znaleźć, a odrzucały te niewłaściwe. Dzieci wybierały i układały wewnątrz zarysu jaki stworzyły kolorowe zdjęcia ołtarza, krzyża, tabernakulum, naczyń liturgicznych, konfesjonału, klęczników, dzwonków, świec i ławek. Co jest konieczne w każdym kościele a co jest elementem dekoracji?

Kiedy w ten sposób wypełniło się wnętrze „kościoła” padło pytanie czego w tym miejscu jeszcze brakuje. Dzieci bez wahania odpowiedziały, że to my, wierni jesteśmy w kościele najważniejsi. Wyśpiewaliśmy prawdę w piosence

Czy wy wiecie, że jesteście świątynią?

Świątynią, w której mieszka Święty Duch.

Czy wy wiecie, że jesteśmy Kościołem?

Czy wy wiecie, że jesteśmy wspólnotą?

Takie wspólne budowanie pozwoliło ukazać prawdy, o których pisał święty Paweł:

Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży w was mieszka? (1 Kor, 3,16)

A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga — zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha. (Ef 2,19-22)

Spotkanie zakończyły dwie tury quizu Dzieci kontra Rodzice i Rodzice kontra Dzieci o tematyce związanej z tradycją i liturgią Kościoła. Wygrały obie strony ponieważ na wszystkie pytania padły wyłącznie dobre odpowiedzi.

Kolejne Bliskie Niedzielne Warsztaty już 3 marca, jak zwykle około 12:30. Gorąco zachęcamy całe rodziny do przybycia i uczestnictwa.

Wspólnota Odnowa w Duchu Świętym

Zdjęcia z archiwum Wspólnoty

Opublikowane w

10 powodów, dla których warto wziąć udział w Seminarium Odnowy Wiary

Startujemy 7 lutego 2024 r. o godz. 19.15 – spotkanie będzie w kościele.

1.

Aby poznać lub wzmocnić wiarę – doświadczyć miłości Boga Ojca, poznać Jezusa jako Zbawiciela, który daje nadzieję w każdej sytuacji oraz doświadczyć działania i prowadzenia w codzienności przez Ducha Świętego.

2.

Aby doświadczyć duchowego rozwoju i wzrostu dzięki formacji w oparciu o przygotowane materiały.

3.

Aby wysłuchać historii osób, w których życiu Boża obecność daje radość i siłę do przejścia przez wszelkich trudności.

4.

Aby ,,dotknąć Ewangelii” w nowy sposób i dzięki nowym środkom.

5.

Aby doświadczyć modlitwy spontanicznej we wspólnocie i wsparcia ludzi wierzących.

6.

Aby poznać inne osoby, które podzielają te same wartości i przekonania religijne.

7.

Aby znaleźć odpowiedzi na pytania w trudnych czasach, kiedy wiara może być szczególnie potrzebna.

8.

Aby zatrzymać się w biegu i zastanowić nad swoim życiem, wartościami i celami duchowymi, co może prowadzić do głębszego zrozumienia siebie i swojej wiary.

9.

Aby przeżyć duchową odnowę i zyskać nowe spojrzenie na własną wiarę.

10.

Aby zanurzyć się w Słowie Bożym i doświadczyć Jego skutecznego działania w swoim życiu.

Opublikowane w

2/3 lutego 2024 r. – Nocna Adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy, w intencji „Zatrzymania aborcji”

Adoracja rozpocznie się o godz. 19.30, a zakończy o godz. 7.00.

Osoby, które chcą zadeklarować swój udział w nocnej Adoracji Najświętszego Sakramentu,w intencji „Zatrzymania aborcji” zachęcamy do wpisania się w grafik, w załączonym linku, w wybranej przez siebie godzinie.

W razie trudności z zapisaniem, prosimy o kontakt z Koordynatorem pod nr telefonu 780425081.

Grafik Adoracji…

Opublikowane w

Seminarium Odnowy Wiary – Retransmisje spotkań

Dołącz do spotkań. Zapraszamy.

11. Spotkanie – Eucharystia:

10. Spotkanie – Walka duchowa:

9. Spotkanie – Duch Święty:

8. Spotkanie – Jezus jest Panem:

7. Spotkanie – Nawrócenie:

6. Spotkanie – Wiara:

5. Spotkanie – Zbawienie:

4. Spotkanie – Grzech:

3. Spotkanie – Bóg jest Miłością:

2. Spotkanie – Moje życie:

1. Spotkanie Wprowadzające:

Czym jest Seminarium Odnowy Wiary?

Seminarium Odnowy Wiary to cykl spotkań, których celem jest przybliżenie ludzi do Boga. Dla niektórych będzie to wejście na drogę wiary po raz pierwszy, a dla innych umocnienie relacji z Bogiem. Podczas rekolekcji uczestnik zostanie przeprowadzony przez treści, które pomogą mu doświadczyć miłości Boga Ojca, poznać Jezusa jako Zbawiciela, który daje nadzieję w każdej sytuacji oraz Ducha Świętego, jako Tego, który chce nas napełniać dobrem i czynić nasze życie jeszcze pełniejszym i jeszcze piękniejszym.

Jest to szczególny czas łaski dla każdego człowieka – zarówno dla tego niewierzącego, poszukującego, pełnego wątpliwości, jak i dla tego mocno wierzącego, zaangażowanego w Kościele. Czas, kiedy można poznać Boga i istotę wiary podczas głoszonych konferencji przez zaproszonych księży lub osoby świeckie należące do wspólnoty, mające specjalne przygotowanie do pełnienia tej posługi. Podczas Seminarium jest możliwość wysłuchania świadectw ludzi, w których życiu Boża obecność daje siłę, aby przejść przez wszelkie trudności. Niewielkie zadania, do których będą zaproszeni uczestnicy mają na celu doświadczenie tego, co było zawarte w nauczaniu – aby niejako ,,dotknąć Ewangelii” w nowy sposób, nowymi środkami – do tego przecież wzywał św. Jan Paweł II, mówiąc o nowej ewangelizacji. Oprócz tego ludzie są zachęcani do sięgania po rozważania zawarte w podręczniku formacyjnym, pozwoli to spotkać się z Bogiem w zaciszu domowym, aby na spokojnie zastanowić się nad przeżywanymi tematami i zanurzyć się w Słowie Bożym. Nie zabraknie oczywiście czasu na modlitwę wspólnotową – spontaniczną rozmowę z Bogiem, który pragnie wsłuchiwać się w nasze marzenia i troski, w naszą codzienność przepełnioną obowiązkami, zabieganiem, radościami i smutkami. Z Jezusem, który chce objawiać się nam jako dobry, pokorny, łagodny, jak Ten, który zaprasza wszystkich, aby swoją siłą pokrzepić i być ukojeniem (Mt 11, 28-30).

Przyjdź i zaufaj!

Seminarium Odnowy Wiary to rekolekcje, które będą odbywać się w naszej parafii od 7 lutego co środę o 19.15 w kościele. Poprowadzi je wspólnota Przyjaciele Oblubieńca wraz z księdzem Maciejem Czaplińskim.

Kamila Pil

Opublikowane w

18 stycznia 2024 r. godz. 21.00 – Wieczór Uwielbienia

W programie:

  • Uczestnictwo w modlitwie wspólnotowej i śpiewaniu pieśni chwały razem z Zespołem WMBand w godz. 21.00-22.00.
  • Możliwość trwania w ciszy przed Bogiem od ok. godz. 22.00 do północy, aby Go słuchać i przyjmować Jego rozwiązania dla swojego życia.
  • Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem, które pomaga otwierać się na prowadzenie przez Ducha Świętego, który uczy zrozumieć Boże plany i kieruje w codziennym życiu.

Zapraszamy wszystkich, którzy pragną doświadczyć Bożej obecności i zanurzyć się w Bożej miłości.

Opublikowane w

5/6 stycznia 2024 r. – Nocna Adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy, w intencji „Zatrzymania aborcji”.

Adoracja rozpocznie się o godz. 19.30, a zakończy o godz. 7.00.

Osoby, które chcą zadeklarować swój udział w nocnej Adoracji Najświętszego Sakramentu,w intencji „Zatrzymania aborcji” zachęcamy do wpisania się w grafik, w załączonym linku, w wybranej przez siebie godzinie.

W razie trudności z zapisaniem, prosimy o kontakt z Koordynatorem pod nr telefonu 780425081.

Grafik Adoracji…

Opublikowane w

Od 17 lutego 2024 r. – Kurs dla narzeczonych „Radość i Nadzieja”

Program „Radość i Nadzieja” to program dla narzeczonych, którzy chcą pogłębić swoją relację oraz dojrzewać we wzajemnej miłości przez całe życie. Zapisy na listę rezerwową.

Data rozpoczęcia: sobota 17 lutego 2024 r.

Kurs składa się z 4 sobotnich spotkań.

Spotkania będą odbywały się w soboty w godzinach 10.00 – 16.30 (dwie sesje po 3 godziny z półgodzinną przerwą pomiędzy).

Miejsce: sala w parafii św. Anny w Wilanowie.

Pytania dotyczące kursu należy kierować na adres mailowy:  narzeczeni.wilanow@gmail.com lub telefonicznie: 691 35 66 00.

Warunkiem zapisania na listę jest wysłanie zgłoszenia na adres mailowy wraz z podaniem numeru telefonu do przynajmniej jednej osoby z pary narzeczonych.

Opublikowane w

„Zwiastowanie trwa”.

3 grudnia, w pierwszą niedzielę Adwentu rozpoczął się nowy rok liturgiczny.

Tego dnia, po Mszy świętej o 11:30 członkowie Wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym wraz z Siostrami Pasjonistkami zaprosili dzieci i ich rodziny na kolejne warsztaty Rodzinne zatytułowane „Zwiastowanie trwa”.

Na początku spotkania zwróciliśmy się do Maryi, z którą uczymy się jak przeżywać ten czas oczekiwania na Święto Bożego Narodzenia. Wspólnie z księdzem Maciejem Czaplińskim i zebraną gromadką dzieci, w przyniesionych i wypowiedzianych tego popołudnia intencjach rozważaliśmy tajemnicę Zwiastowania.

Następnie przedstawiliśmy dzieciom Izajaszową wizję, w której prorok zapowiada nadejście Mesjasza i Bożej Rzeczywistości, królestwa Pokoju, jak w Raju. W odniesieniu do fragmentu tej księgi, w czarnej skrzynce teatrzyku pojawiły się sceny ukazujące wilka zamieszkującego z barankiem, pantery leżącej z koźlęciem, przyjaźnie pasących się krowy i niedźwiedzicy, ziemi wypełnionej znajomością Pana Boga w królestwie Sprawiedliwego. Był to początek rozmowy o tym, co oznacza dla nas adwentowe oczekiwanie. Kogo zapowiada Izajasz rysując obraz wyrastającej z pnia Jessego różdżki? Kim był Jesse? Pytania i wnioski; wspólne odkrywanie planu Bożego na zbawienie ludzi po grzechu w Raju.

Czekając na ponowne liturgiczne przeżywanie Świąt Bożego Narodzenia, jesteśmy wezwani do czuwania i gotowości na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa, Zbawiciela.

Zachętą do codziennej pracy duchowej, jaką zaproponowaliśmy dzieciom był kalendarz adwentowy zawierający pytania i zadania na każdy dzień Adwentu. Zaprosiliśmy też dzieci do udziału w porannych mszach roratnich. W uzupełnieniu do planszy kalendarza każde dziecko mogło wykonać maleńką kołyskę z łupinki orzecha dla nowonarodzonego Pana Jezusa.

W kolejnej części warsztatów, uczestnicy zostali zaproszeni do wspólnej zabawy w teatr. Podzieleni na drużyny wylosowali do przedstawienia na scenie czarnego teatrzyku ewangeliczne sceny związane z tajemnicą Wcielenia. Praca polegała na podziale ról – należało wybrać postaci, które chce się pokazać, wykonać je w formie kukiełek oraz przygotować symboliczną scenografię.

Po kilkunastu minutach intensywnej pracy w grupach, za sprawą wyciętych z papieru kukiełek, przy delikatnej muzyce, w zaciemnieniu zajaśniały w naszym czarnym teatrzyku sceny Zwiastowania, Nawiedzenia świętej Elżbiety, narodzenia Pańskiego i pokłonu pasterzy.

Radość towarzyszyła zarówno tworzeniu koncepcji jak i oglądaniu wszystkich przedstawień. Był to wspaniały czas dla wszystkich obecnych i tych młodszych i tych starszych.

Tak oto pracowicie, z zapałem i radością rozpoczęliśmy czas Adwentu w naszej parafii.

Kolejne spotkanie dedykowane dzieciom i Rodzinom odbędzie się w 7 stycznia.

Wspólnota Odnowa w Duchu Świętym

Zdjęcia z archiwum Wspólnoty

Opublikowane w

21 grudnia 2023 r. godz. 21.00 – Wieczór Uwielbienia

W programie:

  • Uczestnictwo w modlitwie wspólnotowej i śpiewaniu pieśni chwały razem z Zespołem WMBand w godz. 21.00-22.00.
  • Możliwość trwania w ciszy przed Bogiem od ok. godz. 22.00 do północy, aby Go słuchać i przyjmować Jego rozwiązania dla swojego życia.
  • Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem, które pomaga otwierać się na prowadzenie przez Ducha Świętego, który uczy zrozumieć Boże plany i kieruje w codziennym życiu.

Zapraszamy wszystkich, którzy pragną doświadczyć Bożej obecności i zanurzyć się w Bożej miłości.

Opublikowane w

Wystawa „Pejzaż afrykański”.

Do końca grudnia br. Galeria Dzwonnica zaprasza na wystawę prac pani mgr inż. Marii Butkiewicz. Chociaż z wykształcenia autorka prac jest mgr inż. mechanikiem – ukończyła wydział MEL na Politechnice Warszawskiej i Aliance Francaises w Paryżu, to z zamiłowania jest artystką. W świat sztuki wprowadziła ją mama, Aniela Chmielowska, która prowadziła pracownię tkactwa artystycznego w Pałacu Kultury i Nauki. Tam pani Maria nauczyła się podstaw tkactwa i zapoznała z dziełami wielu malarzy. Malowała już w czasach szkolnych. Na studiach uczęszczała na lekcje malarstwa do Domu Kultury na Muranowie oraz ukończyła kurs malarstwa chińskiego (tuszem na płótnie).

Po studiach pani Maria pracowała w Instytucie Lotnictwa, w Afryce jako wykładowca termodynamiki, a po powrocie do Polski jako nauczyciel fizyki i języka francuskiego w szkole. Wolny czas poświęcała tkactwu i malowaniu.

Na temat wystawy i pasji z panią Marią Butkiewicz rozmawia Elżbieta Wrotek.

Tkanina „Termitiery”

Elżbieta Wrotek: Jak Pani dowiedziała się o Galerii Dzwonnica i że można tu wystawiać swoje prace?

Maria Butkiewicz: Przychodzę do naszej parafii do kościoła, brałam udział w grupach modlitewnych więc wiedziałam, że jest tutaj Kawiarnia. Galeria rozpoczęła się od wystawy prac Wilanowskich Twórców Amatorów z terenu parafii, którzy w Galerii mogli wystawiać swoje prace. To jest kolejna wystawa moich prac, pierwszą miałam w Klubie Nauczyciela pracując jeszcze w szkole (na początku lat 90-siątych). W Galerii Dzwonnica wcześniej wystawiałam swoje prace z innymi twórcami, ale miałam też wystawę akwareli – głównie były to pejzaże, bo one są najczęstszym tematem moich prac.

Tkanina „Duch ognia”

EW: Jakie Pani prace możemy dzisiaj oglądać na wystawie pt. „Pejzaż afrykański”?

MB: Na wystawie są gobeliny o tematyce afrykańskiej: „Termitiery” (kopce termitów wysokie do 5 metrów), „Na skraju płaskowyżu” i „Duch ognia” oraz obrazy olejne z pejzażami afrykańskimi, które powstały na podstawie wspomnień, fotografii i szkiców. Można obejrzeć też zdjęcia z Afryki, gdzie od 1981 roku, przez 5 lat pracowałam jako wykładowca w Wyższej Szkole Pedagogiczno-Technicznej w Likasi w Zairze (obecnie Demokratyczna Republika Konga). W Afryce byłam z mężem i z trójką dzieci. Po pracy mieliśmy możliwość wyjeżdżać w dziewicze okolice, gdzie podziwiałam niezwykłe piękno afrykańskiej przyrody i życie ludzi w egzotycznych warunkach, w małych skupiskach zagubionych w buszu i nad rzekami. Gromadzili się wieczorami przy ogniskach, kobiety wielkimi drągami tłukły ziarno kukurydzy, aby ugotować jedyny posiłek w ciągu dnia. Gromadki dzieci biegały wokół bawiąc się i hałasując.

Ludzie mieszkali w ubogich pajotach ulepionych z gliny z dachami pokrytymi słomą, z otworem w dachu, aby dym wydobywający się z paleniska uchodził na zewnątrz. Te obrazy zachowałam w pamięci i były natchnieniem do późniejszych prac. Zdjęcia z lat 80-siątych pod względem technicznym odpowiadają ówczesnym technicznym możliwościom.

Tkanina „Na skraju płaskowyżu i obrazy olejne „Pejzaż afrykański”

EW: Czy miała Pani okazję mieszkać w pajocie?

MB: Tak, przez kilka dni na krawędzi płaskowyżu. Było to przedziwne uczucie, dookoła las, absolutna cisza, żadnych ludzkich osad w pobliżu, huczące wodospady, w nocy hukające ptaki i bardzo zimno, temperatura spadająca do zera stopni.

EW: Słyszałam, że na otarciu Pani Wystawy była pani Ambasador Demokratycznej Republiki Konga?

MB: Tak, przyjechała z córką i sekretarką. Patrzyła na moje pejzaże trochę zdziwiona, bo nie zna tych terenów. Pochodzi ze stolicy znajdującej się w części tropikalnej Afryki. Było to bardzo sympatyczne spotkanie.

Obrazy olejne „Pejzaż afrykański”

EW: Na wystawie znajdują się trzy duże tkaniny. W jaki sposób Pani je wykonała? Czy w warsztacie tkackim?

MB: Nie, na drewnianej ramie. Sama wykonałam ramę, mama pokazała mi kilka ciekawych wzorów tkackich, które sprawiają, że wzór jest „wypukły”, jakby widać przestrzeń. Po powrocie do Polski przez kilka lat pracowałam nad gobelinami o tematyce afrykańskiej. Praca nad jedną tkaniną wymaga czasu, bo kiedy je wykonywałam pracowałam zawodowo, zajmowałam się domem i dziećmi – jednego dnia w ciągu godziny mogłam wykonać 1cm tkaniny.

P. Maria Butkiewicz i tkanina „Na skraju płaskowyżu”

Obecnie będąc na emeryturze ciągle szkolę się i doskonalę. Moją ulubioną techniką jest akwarela, ale sięgam też po olej i pastele. Zaczynałam od akwareli, malowałam na zwykłym bloku papieru, pierwszy zestaw farb akwarelowych kupiłam będąc na wycieczce w Hiszpanii, bo u nas tego typu farby były trudno dostępne. Akwarele maluje się na specjalnym papierze, to wtedy daje odpowiedni efekt kolorystyczny.

Najczęstszym tematem moich prac są pejzaże, ale też kwiaty – podarunek Stwórcy, które zawsze mnie zachwycały.    

Obraz olejny „Droga na Kilimandżaro”

EW: Skąd się wzięła Pani pasja do malowania?

MB: To dar od Boga. Skończyłam uczelnię techniczną, bo rodzice chcieli, żebym skończyła praktyczne studia. Podobało mi się lotnictwo, myślałam nawet o lataniu. W szkole byłam dobra z matematyki. Praktyczny zawód się sprawdził, a po powrocie do Polski praca nie wymagała ode mnie dużego zaangażowania czasowego i mogłam zająć się pasją. Traktuję malowanie jako hobby chociaż niektóre z prac są już zarezerwowane i po wystawie zostaną sprzedane. Dochód ze sprzedaży obrazów przekażę na misje.

EW: Bardzo dziękuję za rozmowę.

Zdjęcia wykonała Elżbieta Wrotek.

Dumnie wspierane przez WordPress