Jezus podając przykład człowieka, który dzięki obfitości zbiorów niezmiernie się wzbogacił, nie krytykuje go za stan posiadania, lecz za to, jak chciał ten majątek wykorzystać. Taką postawę wprost nazywa chciwością i przeciwstawia ją Królestwu Bożemu.
Zbawienie nie zależy od posiadanego majątku, ten bowiem w oczach Bożych nie ma wartości. Wartością jest czynione przez człowieka dobro, a środki materialne mają jedynie pomóc w jego realizacji.
Prawo spadkowe w Izraelu jasno określało sposób podziału ojcowizny pomiędzy spadkobierców. Musiało być zatem coś nienaturalnego w postawie pokrzywdzonego brata, skoro Jezus uchylił się od rozstrzygnięcia sporu.
Wypowiedź
Jezusa dotycząca chciwości miała ukazać słuchającym Go zasadniczą
prawdę: bogactwo doczesne jest niczym wobec bogactwa przed Bogiem. To
ostatnie jest bowiem nieprzemijające.
Każdy człowiek zaangażowany w rzeczywistość doczesną musi troszczyć się o zapewnienie godziwych warunków życia dla siebie i swoich najbliższych, nad którymi sprawuje opiekę. Zawsze jednak musimy pamiętać, by dobra materialne nie przysłoniły nam Boga i Jego Królestwa.
ks. dr Waldemar R. Macko