– Jerycho Przebłagalne

Jerycho Przebłagalne to forma modlitwy, która ma charakter nieustannej adoracji Najświętszego Sakramentu, często trwającej przez siedem dni i nocy bez przerwy. Nazwa „Jerycho” odnosi się do biblijnej historii zdobycia miasta Jerycha przez Izraelitów, opisanej w Księdze Jozuego (Joz 6,1–27). W tej opowieści Izraelici okrążali miasto przez siedem dni, a po ostatnim okrążeniu, w wyniku dźwięku trąb, mury Jerycha runęły.

W kontekście religijnym Jerycho Przebłagalne jest symbolicznym „oblężeniem” duchowym, w którym wierni proszą Boga o przebaczenie, łaski i pomoc w różnych intencjach, takich jak pokuta za grzechy, modlitwa o pokój, nawrócenie, czy rozwiązanie trudnych problemów społecznych. Przebłagalny charakter tej modlitwy polega na zadośćuczynieniu za grzechy i prośbach o Boże miłosierdzie.

Nasze wilanowskie Jerycho rozpoczynamy 7 października br. mszą świętą o godz. 7.00, a kończymy 14 października br. mszą św. o godz. 7.00.

Czytanie z Księgi Jozuego: Jerycho było silnie umocnione i zamknięte przed Izraelitami. Nikt nie wychodził ani nie wchodził. I rzekł Pan do Jozuego: «Spójrz, Ja daję w twoje ręce Jerycho wraz z jego królem i dzielnymi wojownikami. Wy wszyscy, uzbrojeni mężowie, będziecie okrążali miasto codziennie jeden raz. Uczynisz tak przez sześć dni. Siedmiu kapłanów niech niesie przed Arką siedem trąb z rogów baranich. Siódmego dnia okrążycie miasto siedmiokrotnie, a kapłani zagrają na trąbach. Gdy więc zabrzmi przeciągle róg barani i usłyszycie głos trąby, niech cały lud wzniesie gromki okrzyk wojenny, a mur miasta rozpadnie się na miejscu i lud wkroczy, każdy wprost przed siebie». Jozue, syn Nuna, wezwał kapłanów i rzekł im: «Weźcie Arkę Przymierza a siedmiu kapłanów niech weźmie siedem trąb z rogów baranich przed Arką Pańską». Po czym rozkazał ludowi: «Wyruszcie i okrążcie miasto, a zbrojni wojownicy niech idą przed Arką Pańską». I stało się, jak Jozue rozkazał ludowi. Siedmiu kapłanów, niosących przed Panem siedem trąb z rogów baranich, wyruszyło grając na trąbach, Arka zaś Przymierza Pańskiego szła za nimi. Zbrojni wojownicy szli przed kapłanami, którzy grali na trąbach, a tylna straż szła za Arką, i tak posuwano się, stale grając na trąbach. A Jozue dał ludowi polecenie: «Nie wznoście okrzyku, niech nie usłyszą głosu waszego i niech żadne słowo nie wyjdzie z ust waszych aż do dnia, gdy wam powiem: Wznieście okrzyk wojenny! I wtedy go wzniesiecie». I tak Arka Pańska okrążyła miasto dokoła jeden raz, po czym wrócono do obozu i spędzono tam noc. Jozue wstał wcześnie rano, kapłani wzięli Arkę Pańską, a siedmiu kapłanów niosących siedem trąb z rogów baranich szło przed Arką Pańską, grając bez przerwy na trąbach w czasie marszu. Zbrojni wojownicy szli przed nimi, a tylna straż szła za Arką Pańską i posuwano się przy dźwięku trąb. I tak okrążyli miasto drugiego dnia jeden raz, po czym wrócili do obozu. Przez sześć dni codziennie tak czynili. Siódmego dnia wstali rano wraz z zorzą poranną i okrążyli miasto siedmiokrotnie w ustalony sposób: tylko tego dnia okrążyli miasto siedem razy. Gdy kapłani za siódmym razem zagrali na trąbach, Jozue zawołał do ludu: «Wznieście okrzyk wojenny, albowiem Pan daje miasto w moc waszą!
Lud wzniósł okrzyk wojenny i zagrano na trąbach. Skoro tylko usłyszał lud dźwięk trąb, wzniósł gromki okrzyk wojenny i mury rozpadły się na miejscu. A lud wpadł do miasta, każdy wprost przed siebie, i tak zajęli miasto (Joz 6,1-16. 20).

W jakich intencjach podejmujemy Jerycho przebłagalne?

1. Wynagrodzenie Bogu za grzechy popełnione w Polsce, w Europie i na świecie,
2. O łaskę wiary dla narodów Europy,
3. O nawrócenie dla nieznających i odrzu-cających Boga,
4. O obudzenie ducha pokuty,
5. O odkrycie daru Eucharystii,
6. O opiekę Matki Bożej dla Warszawy,
7. W intencji papieża Franciszka, biskupów i kapłanów.

Adoracja w ramach Jerycha Przebłagalnego to wyjątkowy czas, w którym można doświadczyć bliskości Boga. Można przyjść do kościoła na jedną godzinę modlitwy w ciągu dnia, wieczorem lub w godzinach nocnych. Nocna godzina adoracji ma w sobie coś niezwykłego – to chwila ciszy i spokoju, kiedy świat zwalnia, a Ty możesz skupić się na tym, co najważniejsze.

Pomyśl, ile dobra może wyniknąć z tej jednej godziny Twojej modlitwy. To czas, kiedy Jezus jest tylko dla Ciebie – możesz powierzyć Mu wszystkie swoje troski, prosić o łaski dla siebie i swoich bliskich, a także modlić się za tych, którzy najbardziej potrzebują Bożego miłosierdzia. Godzina adoracji to również znak ofiary i szczególnego zaangażowania – zrobienie te-go kroku poza swoją strefę komfortu ma głę-bokie duchowe znaczenie.
Czy nie chciałbyś być tym, który czuwa ra-zem z Chrystusem w ciągu dnia lub w ciemnościach nocy, oddając Mu swoją uwagę i serce? Jezus zaprasza Cię, abyś to właśnie Ty był Jego towarzyszem w tych wyjątkowych chwilach. Poświęć tę godzinę – zobaczysz, jak wiele pokoju i łask może ona przynieść Tobie i innym!

Po co taka forma modlitwy?

Jeśli nie do końca rozumiesz, po co taka forma modlitwy, to może warto spojrzeć na to jako na chwilę zatrzymania i wyciszenia, której często nam brakuje w codziennym życiu. Ado-racja to nie tylko modlitwa w tradycyjnym sensie – to czas, kiedy możesz być po prostu obecny/a w ciszy, z dala od hałasu i presji co-dziennych spraw. Nie musisz niczego specjalnie mówić czy robić – wystarczy, że jesteś.

To trochę jak spotkanie z kimś, kto zawsze Ciebie słucha i nie ocenia, kto zna Ciebie le-piej niż Ty sam/a siebie. Modlitwa to nie tylko proszenie o coś – to budowanie relacji z Bogiem, który jest zawsze obecny, nawet jeśli czasem tego nie czujemy. Adoracja w nocy, w ramach Jerycha Przebłagalnego, to czas wyjątkowy, bo pozwala w pełni odciąć się od świata, by skupić się na tym, co naprawdę ważne – nawet jeśli jeszcze nie do końca rozumiesz, czym to jest.

Dzięki tej godzinie adoracji możesz dać sobie szansę na doświadczenie wewnętrznego pokoju, a może nawet odkryjesz coś nowego w relacji z Bogiem lub samym sobą. To także forma solidarności z innymi – Twoja obecność w modlitwie może przynieść łaski nie tylko Tobie, ale i innym, nawet tym, których nigdy nie spotkałeś. Warto spróbować, choćby z ciekawości – a może odkryjesz w tym coś głębszego?

Wyobraź sobie tę nocną ciszę, kiedy wszystko wokół zasypia, a Ty masz wyjątkową oka-zję wejść w głębszą przestrzeń – nie tylko duchową, ale też wewnętrzną, własną. To czas, w którym nikt niczego od Ciebie nie wymaga, nikt Cię nie rozprasza, a jednocześnie możesz poczuć, że uczestniczysz w czymś większym, co wykracza poza codzienność.

Jedna godzina

Czy nie jest fascynujące, że jedna godzina spędzona na adoracji może zmienić sposób, w jaki patrzysz na siebie, swoje problemy i na cały świat? Czasami w tej ciszy rodzą się odpowiedzi na pytania, które nosisz w sobie od dawna. Może to być jak odkrywanie nowego wymiaru życia, do którego nie masz dostępu w pośpiechu dnia.

Warto dać sobie szansę – a może coś Cię zaskoczy, zainspiruje, przyniesie pokój, jakie-go się nie spodziewałeś. Jedna godzina w ciągu dnia lub/i w nocy, a owoce mogą być bardzo słodkie i długotrwałe. Zaryzykujesz?

We

Wejdź w link lub zeskanuj QR kod i wpisz się do grafiku na godzinną adorację:

https://docs.google.com/spreadsheets/u/0/d/1tvlL09TA_8aU57-2I2JLl_zSCepaSh6L/htmlview