Dla nas, ludzi wierzących, żyjących blisko dwa tysiące lat po Chrystusie, słowa zapisane w dzisiejszej Ewangelii są oczywiste. Rozważamy je bowiem w kontekście wielkoczwartkowego cudu ustanowienia Eucharystii. Jednakże dla słuchających Jezusa tak oczywiste one nie były. Co prawda zadeklarowali oni pragnienie posilania się „chlebem życia”, jak słyszeliśmy w zeszłą niedzielę, ale stwierdzenie, że chlebem tym jest Jego ciało, było dla nich gorszące. A jeszcze, jakby tego było mało, Jezus mówi, iż zstąpił z nieba. A przecież obecni tam byli ludzie, którzy znali Go od dzieciństwa. Znali Jego rodzinę i krewnych. Jezus nie był prorokiem ani też uczniem proroków, zatem jak mógł mówić, że zna Boga, co więcej, że od Niego pochodzi, że przyszedł, aby zbawić świat.Zaniechajmy jednak rozważania postaw i słów zgromadzonych przy Jezusie ludzi, a skoncentrujmy się na głównym przesłaniu, które zawiera się w słowach: „Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne” i „Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”. Wypowiadając te słowa, Jezus wskazuje nam warunki zbawienia: wiara w Niego i życie z Nim w jedności.Niech wypowiadane przez nas w dzisiejszej liturgii Credo będzie wyznaniem wiary, że naszym jedynym Zbawicielem jest Jezus, a życie w pełnej komunii z Nim jest darem, którego pragniemy z całego serca.ks. dr Waldemar R. Macko
Nicolas Poussin, Ustanowienie Eucharystii
1640, Musée du Louvre, Paris..
