Kategoria: Komentarze do Ewangelii

W dzisiejszym opisie cudu na weselu w Kanie Galilejskiej Maryja zdaje się wysuwać na pierwsze miejsce: W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. Taki opis zdarzenia może dziwić, bo Pan Jezus jest jakby na drugim miejscu. W dosłownej interpretacji wyjaśnieniem być, że prawdopodobnie była to rodzina Maryi – dlatego Ona wymieniona jest najpierw. Alegoryczna interpretacja tego wydarzenia widzi w weselu w Kanie Galilejskiej zaślubiny Chrystusa z Kościołem. Maryja jest w teologii uosobieniem Kościoła. Nie słucha w swej wymowie odmownej odpowiedzi Syna: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Ona jest pewna, że Jezus nie odmówi tej prośbie. Podobnie Matka Kościół wyprasza nam łaski, do których nie mielibyśmy dostępu i o których często nawet nie wiemy, kiedy my przystępujemy do sakramentów i uczestniczymy w życiu wspólnoty Kościoła. Opis cudu w Kanie podkreśla więc rolę Kościoła i nawołuje nas do gorliwości i wdzięczności za ten dar.

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek

W dzisiejszej Ewangelii Jan Chrzciciel zapowiada chrzest Nowego Przymierza, jakim będą chrzczeni wyznawcy Mesjasza, Jezusa Chrystusa: „On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem”. W ten sposób prorok wyraża się o naszym chrzcie. Co oznacza być ochrzczonym „Duchem Świętym i ogniem”? Oznacza, że chrzest to nie tylko obmycie z grzechów i grzechu pierworodnego, ale też włączenie w życie Boga. Duch Święty jest bowiem w Trójcy Świętej uosobioną miłością między Ojcem i Synem – czyli tym, który wyraża dynamizm, piękno i życie w Bogu. Podobna jest symbolika ognia, który w tym kontekście oznacza miłość – miłość, która rozpala, obejmuje wszystko, co znajdzie się w jej zasięgu, oczyszcza, co fałszywe i daje ciepło. Warto sobie przypomnieć w Niedzielę Chrztu Pańskiego, że w każdym z nas tkwi przynajmniej iskra tej najpiękniejszej miłości i możemy zacząć ją rozpalać, aby zapłonęła pełnym płomieniem.

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek

W dzisiejszym drugim czytaniu z Listu do Efezjan padają dość niezrozumiałe słowa: „W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, […]. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa”. Jak Bóg mógł nas wybrać zanim powstał świat? Przecież wtedy jeszcze nie istnieliśmy! Tak uczy Kościół, że zaczynamy istnieć w momencie poczęcia. Jak mogliśmy zostać „przybranymi synami poprzez Jezusa Chrystusa”, skoro On nie stał się jeszcze człowiekiem?

Niniejszy fragment wyjaśnia się odnosząc się do wieczności i niezmienności Boga. Skoro Bóg zawsze istniał i jest niezmienny w swoim życiu w Trójcy Świętej, to nie mógł któregoś dnia wpaść na pomysł, że stworzy świat. Świat i ludzkość musiały być od zawsze w Jego boskim zamyśle. Podobnie Syn Boży odwiecznie miał zdolność, aby stać się Bogiem-człowiekiem. W ten sposób mogliśmy zostać wybrani w Synu jeszcze przed założeniem świata. Gdyby uprościć tę myśl, to idea Pawła jest niezwykle piękna i praktyczna: Bóg od zawsze o nas myślał i miał nas w swoich planach, każdego z nas. Co za honor i zaszczyt! Tak często zapominamy, jacy jesteśmy wielcy i wspaniali, ponieważ jesteśmy dziećmi Bożymi!

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek

Dzisiejsze Czytania można opisać jako „Słowo Drogi”. Ich bohaterowie stają się dla nas wzorami ludzi poszukującymi dobra. Ukazują, że na drodze życia duchowego konieczne jest określenie siebie jako człowieka będącego w drodze. Takiego, który się kształtuje i wciąż aktualizuje, który nie zatrzymuje się, ale wciąż poszukuje Boga. Nie jest to proces łatwy i jednostajny. Dokonuje się on w doświadczeniach zwycięstw i upadków, zwątpień i uniesień. Taką prawdę przypomina nam historia z dzisiejszej Ewangelii. Nigdy nie zapominajmy, że kto szuka ten znajduje. Nie zawsze jednak tak jakby oczekiwał i pragnął. 

Ks. Maciej Czapliński

Jak zastanowimy się nad całym tym wydarzeniem, to odkryjemy coś zadziwiającego. Jezus, na pytanie Piłata czy jest królem odpowiada  natychmiast, nie uchylając się od odpowiedzi. Dlaczego Piłat w ogóle zadał to pytanie? Przecież, jak czytamy kilka wersetów wcześniej, Żydzi, oddając Jezusa Piłatowi powiedzieli jedynie, że jest on złoczyńcą.

Kluczem do wyjaśnienia całej tej sytuacji są słowa ukazujące naturę Królestwa Jezusowego – Królestwa Prawdy, za które On oddaje Swoje życie.

Wobec takiego świadectwa, stawianie przez Piłata w dalszej rozmowie pytań: „co to jest prawda”, czy podobnego: „gdzie znajdziemy prawdę” okazuje się stratą czasu na próżne, ludzkie dywagacje.

Ks. dr Waldemar R. Macko

Przemijalność i ostateczny kres są nieodzownie wpisane w egzystencję człowieka. Na tę prawdę ludzie reagują w różnoraki sposób. Dla jednych jest tragedią, zwłaszcza w obliczu zbliżającego się końca, dla innych znakiem wypełnienia obietnicy zbawienia. Wszystko zależy od tego w czym i w kim pokładamy nadzieję.

Dopóki mamy czas możemy działać, aby przemieniać swoje życie.

Ks. dr Waldemar R. Macko

Dzisiejszy fragment Ewangelii zawiera dwie, jakże różne części. Pierwsza, to krytyka uczonych w Piśmie, druga zaś to pochwała ubogiej wdowy. Dwa, z pozoru różne tematy. Moglibyśmy tak pomyśleć, gdyby nie zapisane wcześniej w tymże rozdziale nauczanie Jezusa o przykazaniu miłości Boga i bliźniego. Zobaczmy, jakie grupy ludzi wymienia Jezus w Swojej przypowieści: Uczeni w Piśmie, bogacze i uboga wdowa. Zarówno pierwsza jak i druga grupa to ludzie dbający o siebie i szukający uznania u innych. Im przeciwstawia Jezus wdowę jako przykład uczciwości i gotowości do poświęceń.

Ks. dr Waldemar R. Macko

W codziennym życiu zobowiązani jesteśmy do przestrzegania ogromnej ilości przepisów. Zostały one zawarte w wielu kodeksach prawa, ustawach, rozporządzeniach itp. Wypełniamy je mniej lub bardziej świadomie.

Na pytanie uczonego w Piśmie Jezus odpowiada jednoznacznie. Wybiera spośród 613 przykazań zawartych w Prawie Ludu Wybranego tylko dwa: przykazanie miłości Boga i bliźniego. One bowiem stanowią fundament uczciwego i dobrego życia.

Ks dr Waldemar R. Macko

W kolekcie wołaliśmy, by Bóg pomnożył w nas wiarę i nadzieję w oczekiwaniu na obiecane zbawienie. I przykłady takiej postawy i zaproszenia do niej mamy w dzisiejszym Słowie Bożym.

Przez proroka Jeremiasza Bóg składa obietnicę odnowy Izraela: „Oto sprowadzę ich”, „Przywiodę ich”. Autor stara się wlać ufność w serca ludu i wyraźnie wzywa go, by na rzeczywistość spojrzeli w świetle wiary, gdyż Bóg nie opuszcza nigdy swego ludu. W Psalmie wspomnienie doznanego kiedyś ocalenia budzi nadzieję narodu na zbawczą interwencję Boga w obecnej trudnej sytuacji. Autor ufa, że stan „łez i płaczu” odmieni się w radość. A w Ewangelii Bartymeusz, niewidomy spod Jerycha wytrwale i z wiarą, nie zważając na uwagi innych, woła do Jezusa: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!”. I zostaje uzdrowiony.

Zapewne i my doświadczamy łez i smutku. Niech powyższe przykłady i słowa św. Pawła: „Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” będą dla nas źródłem nadziei.

Ks. Tomasz Lis

W dzisiejszej kolekcie mamy słowa: „Spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana i abyśmy całym sercem służyli Twojemu majestatowi”. Jasno mówią one, że naszym dążeniem ma być ciągłe, coraz pełniejsze oddawanie swojego życia na służbę Bogu, uzgadnianie swojej woli z wolą Pana, aby Mu służyć.

Tajemniczy sługa Jahwe wydający swe życie na ofiarę, w którym my widzimy zapowiedź ofiary Jezusa Chrystusa oraz słowa samego Jezusa, że przyszedł, aby służyć i dać swoje życie także zapraszają nas także do takiej postawy.

Nam podobnie jak Jakubowi, Janowi oraz pozostałym Apostołom wchodzącym w logikę tego świata grozi nieustannie, że będziemy szukać swojej chwały, swojej wielkości. Dlatego przyjmijmy całym sercem słowa przestrogi Jezusa: „Nie tak będzie między wami”.

Ks. Tomasz Lis

Autor Księgi Mądrości mówi, że modlił się i dostał zrozumienie, wołał, i przyszedł mu z pomocą duch Mądrości. I tę mądrość, którą otrzymał bardziej sobie ceni niż władzę; w zestawieniu z nią za nic uznaje wszelkie bogactwo, jak drogie kamienie, złoto czy srebro. Umiłował ją nawet bardziej niż zdrowie, tak przez nas cenione, i piękno. Konkludując możemy powiedzieć, że mądrość bardziej sobie ceni niż władzę, bogactwo, zdrowie. To zdecydowanie inna postawa niż propaguje główny nurt dzisiejszego świata: władza, bogactwo i zdrowie ponad wszystko.

Do zmiany postawy zaprasza nas także dzisiaj Jezus mówiąc, że trudno jest wejść do Królestwa Bożego osobom, które w tym co posiadają pokładają ufność.

Swoistym podsumowaniem dzisiejszego słowa Bożego mogą być słowa św. Pawła: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe”.

Ks. Tomasz Lis