Autor: parafiawilanow

W dzisiejszym drugim czytaniu z 1. Listu do Koryntian św. Paweł ukazuje nam Kościół jako Ciało Chrystusa. To jeden z najlepszych i najżywotniejszych obrazów wyrażających, czym jest Kościół. W tym komentarzu zwrócimy uwagę tylko na jeden aspekt tego symbolu. Otóż Paweł tłumaczy, że Kościół mimo że jest hierarchiczny, to nie oznacza, że są jakiejś członki gorsze, czy niepotrzebne: „Nie może więc oko powiedzieć ręce: «Nie jesteś mi potrzebna», albo głowa nogom: «Nie potrzebuję was»”. Członki słabe tym większej wymagają troski, gdyż inaczej całe ciało będzie cierpiało: „Raczej nawet niezbędne bywają dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze; a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem”. To właśnie pragnął przypomnieć Sobór Watykański II, kiedy zwracał uwagę na rolę świeckich i rozwinął naukę o charyzmatach. Przez niektórych pozostała ona jednak niezrozumiana i jest realizowana na opak. Pozostali oni przy przekonaniu, że w Kościele ważni są tylko biskupi i księża. Podkreślenie roli świeckich rozumieją więc jako dopuszczenie jak największej liczby osób do kapłaństwa np. kobiet czy żonatych mężczyzn. To jednak oznaczałoby, że w Ciele Chrystusa liczyłaby się tylko głowa. Warto wracać do zdrowej nauki ostatniego Soboru i uczyć się, że każdy z nas ma swoje powołanie w Kościele, nim powinien służyć innym i za to być otaczany szacunkiem i wdzięcznością.

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek

W dzisiejszym opisie cudu na weselu w Kanie Galilejskiej Maryja zdaje się wysuwać na pierwsze miejsce: W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. Taki opis zdarzenia może dziwić, bo Pan Jezus jest jakby na drugim miejscu. W dosłownej interpretacji wyjaśnieniem być, że prawdopodobnie była to rodzina Maryi – dlatego Ona wymieniona jest najpierw. Alegoryczna interpretacja tego wydarzenia widzi w weselu w Kanie Galilejskiej zaślubiny Chrystusa z Kościołem. Maryja jest w teologii uosobieniem Kościoła. Nie słucha w swej wymowie odmownej odpowiedzi Syna: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Ona jest pewna, że Jezus nie odmówi tej prośbie. Podobnie Matka Kościół wyprasza nam łaski, do których nie mielibyśmy dostępu i o których często nawet nie wiemy, kiedy my przystępujemy do sakramentów i uczestniczymy w życiu wspólnoty Kościoła. Opis cudu w Kanie podkreśla więc rolę Kościoła i nawołuje nas do gorliwości i wdzięczności za ten dar.

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek

W dzisiejszej Ewangelii Jan Chrzciciel zapowiada chrzest Nowego Przymierza, jakim będą chrzczeni wyznawcy Mesjasza, Jezusa Chrystusa: „On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem”. W ten sposób prorok wyraża się o naszym chrzcie. Co oznacza być ochrzczonym „Duchem Świętym i ogniem”? Oznacza, że chrzest to nie tylko obmycie z grzechów i grzechu pierworodnego, ale też włączenie w życie Boga. Duch Święty jest bowiem w Trójcy Świętej uosobioną miłością między Ojcem i Synem – czyli tym, który wyraża dynamizm, piękno i życie w Bogu. Podobna jest symbolika ognia, który w tym kontekście oznacza miłość – miłość, która rozpala, obejmuje wszystko, co znajdzie się w jej zasięgu, oczyszcza, co fałszywe i daje ciepło. Warto sobie przypomnieć w Niedzielę Chrztu Pańskiego, że w każdym z nas tkwi przynajmniej iskra tej najpiękniejszej miłości i możemy zacząć ją rozpalać, aby zapłonęła pełnym płomieniem.

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek

W dzisiejszym drugim czytaniu z Listu do Efezjan padają dość niezrozumiałe słowa: „W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, […]. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa”. Jak Bóg mógł nas wybrać zanim powstał świat? Przecież wtedy jeszcze nie istnieliśmy! Tak uczy Kościół, że zaczynamy istnieć w momencie poczęcia. Jak mogliśmy zostać „przybranymi synami poprzez Jezusa Chrystusa”, skoro On nie stał się jeszcze człowiekiem?

Niniejszy fragment wyjaśnia się odnosząc się do wieczności i niezmienności Boga. Skoro Bóg zawsze istniał i jest niezmienny w swoim życiu w Trójcy Świętej, to nie mógł któregoś dnia wpaść na pomysł, że stworzy świat. Świat i ludzkość musiały być od zawsze w Jego boskim zamyśle. Podobnie Syn Boży odwiecznie miał zdolność, aby stać się Bogiem-człowiekiem. W ten sposób mogliśmy zostać wybrani w Synu jeszcze przed założeniem świata. Gdyby uprościć tę myśl, to idea Pawła jest niezwykle piękna i praktyczna: Bóg od zawsze o nas myślał i miał nas w swoich planach, każdego z nas. Co za honor i zaszczyt! Tak często zapominamy, jacy jesteśmy wielcy i wspaniali, ponieważ jesteśmy dziećmi Bożymi!

Ks. dr Maciej Raczyński-Rożek