Spośród wszystkich Ewangelistów jedynie św. Jan przytacza przypowieść Jezusa o winnym krzewie i umieszcza ją w szeregu pouczeń skierowanych do Apostołów w czasie Ostatniej Wieczerzy. Jest to przemówienie, które wygłasza zaraz po ustanowieniu Eucharystii,
a przed modlitwą arcykapłańską.
W tym szczególnym momencie Jezus przygotowuje Apostołów na wydarzenia, które mają wkrótce nastąpić. W przypowieści o winnym krzewie jednoznacznie wskazuje na Siebie, jako na źródło prawdziwego życia. Musi najpierw umrzeć i zmartwychwstać, aby ludzie zjednoczeni z nim mieli udział w życiu samego Boga.
Zjednoczenie z Chrystusem uzdalnia nas do wydania owocu, którym jest życie wieczne. Ale nie tylko. Uzdalnia nas również do wydawania dobrych owoców – dzieł naszych rąk w życiu doczesnym. Prawdziwe dobro rodzi się jedynie z wypełniania woli Boga. W tej przypowieści Jezus jednoznacznie daje nam do zrozumienia, że tylko On jest zbawicielem i poza Nim nie ma innego.
ks. dr Waldemar R. Macko
