Ruch Rodzin Nazaretańskich

Serdecznie zapraszamy na parafialne spotkania wspólnoty w każdą środę, ok. godz. 18.30, do sali nad Salonikiem

(w dzwonnicy). Na spotkaniach umacniamy wzajemnie naszą wiarę, dzieląc się doświadczeniem Boga w oparciu

o materiały formacyjne Ruchu.

Opiekunem wspólnoty jest ks. Michał Dubicki, a odpowiedzialną za grupę – p. Ewa Tomaszewska.

Zarys historii

Ruch Rodzin Nazaretańskich (RRN) to międzynarodowy katolicki ruch apostolstwa rodzin, założony w Warszawie,

w celu pogłębienia życia Ewangelią oraz komunii z Jezusem Chrystusem przez Maryję w codzienności.

RRN powstał w 1985 r. z inicjatywy ks. Tadeusza Dajczera (+2009) i ks. Andrzeja Buczela (+1994), którzy wraz z grupą osób świeckich utworzyli wspólnotę ewangelizacyjną dążącą do radykalizmu wiary przez ciągłe nawrócenie.

W 2007 r. Ruch działał w 40 diecezjach Polski oraz poza jej granicami, licząc ok. 45 tys. członków i wielu sympatyków.

W 2009 r., spośród kapłanów moderatorów diecezjalnych, została wyłoniona Koordynacja Krajowa (KK).

KK zorganizowała regularne spotkania formacyjne świeckich animatorów diecezjalnych. Na prośbę tego grona w marcu

2010 r., z ramienia Konferencji Episkopatu Polski, Ruch uzyskał opiekuna, którym został bp Andrzej Siemieniewski.

Aktualnie KK, uzupełniona o delegatów z grona animatorów świeckich, scala działalność RRN w Polsce.

Realizuje m.in. wprowadzanie w życie zaleceń dekretu abp. Nycza, w tym pracę nad nowymi materiałami i statutem,

w ścisłej współpracy z biskupem delegatem i krajowym asystentem kościelnym.

Duchowość RRN opiera się na pismach założycieli, przetłumaczonych na wiele języków, a przede wszystkim na książce ks. Tadeusza Dajczera: „Rozważania o wierze” (Częstochowa, 1992-2006), zeszytach z serii „Ku nowej ewangelizacji” oraz powstałych na ich podstawie publikacjach. Obecnie podjęto prace nad nową syntezą tych materiałów, aby wykluczyć niebezpieczeństwo błędów doktrynalnych w interpretacji i praktycznych w formacji.

Nasza tożsamość

Wzorem dla nas jest życie Świętej Rodziny z Nazaretu, która uczy nas, że świętość realizuje się w codzienności przeżywanej z Bogiem i w braterskiej wspólnocie.

Pragniemy, by centrum naszego życia stanowiła Eucharystia, w której dociera do nas i udziela się nam całe Boże życie. Częsty, a nawet codzienny, udział we Mszy św., adoracja Najświętszego Sakramentu oraz oczekiwanie na spotkanie z Chrystusem w Eucharystii mają nas prowadzić do eucharystycznego stylu życia.

1. Ruch powstawał wokół konfesjonału. Mając świadomość potrzeby nieustannego nawracania się, korzystamy często, przynajmniej raz w miesiącu, z sakramentu pokuty, który może przybrać formę stałego spowiednictwa.W miarę potrzeby duchowej istnieje też możliwość korzystania z kierownictwa duchowego.
2. Podejmując wolę Zbawiciela zawartą w Testamencie z Krzyża, wyrażoną słowami: „Oto Matka twoja” (J 19, 27),za przykładem św. Jana Apostoła, pragniemy żyć w komunii z Maryją i w tej komunii upatrujemy drogę do pełnego zjednoczenia z Chrystusem.
3. Duchowość Ruchu czerpie inspiracje z duchowości karmelitańskiej, a zwłaszcza z „małej drogi” św. Teresy od Dzieciątka Jezus, z duchowości św. Maksymiliana Marii Kolbego, z orędzia Bożego Miłosierdzia przekazanego przez św. Faustynę Kowalską, z przesłania Matki Bożej do św. Juana Diego oraz z nauczania bł. Jana Pawła IIi jego osobistego zawierzenia się Maryi.
4. Pragnienie życia duchowością Ruchu możemy potwierdzić przez złożenie Aktu oddania się Matce Bożej na wyłączną służbę Kościołowi, który zawiera w sobie istotę duchowości Ruchu.
5. Misją Ruchu jest prowadzenie jego członków drogą życia wewnętrznego do świętości oraz aktywny udziałw apostolskiej misji Kościoła, podejmując wezwanie do nowej ewangelizacji. Pomoc w dążeniu do świętości skierowana jest do osób wszystkich stanów, a zwłaszcza ku rodzinie.
6. Kapłani posługujący w Ruchu tworzą wspólnotę kapłańską, która stanowi istotną pomoc w ich formacji duchowej.